Ulaşamadığımız insanlar Gerçekleşmeyen hayaller Ve kursağımızda kalmış Hevesler Anlaşılmazlıklar Kaybedişler Bir geri dön diye Seslenemediklerimiz Ağacımızdan bir yaprağı Gözlerimizden bir damla kanı Beraberinde götürürmüş Bugün bana sonbahar Ağaçlarda yaprak kalmamış Güzün acısını gözlerim tatmış Şimdi o vapurda geriye dönüp Zindan olmuş hayallerde Seni izliyorum   Zeynep ÇINAR

Bazen kendimi bir resmin içinde hissediyorum. Böyle garip ama güzel bir his. Ben yaşadıkça ben hareket ettikçe ressamın elindeki fırçadan  tabloya yayılan renkler ortaya çıkıyor. Renkler diyorum çünkü renkler tam bir hayat yansıması, hayatın kendisi.. Böyle hani o renklerin değişimi nasıl desem: Şimdi senden bir şey denemeni istiyorum; bir elinin başparmağını avuç içine doğru bastır, […]

Bir parkta salıncak arkadaşımın neşeli sesiyle salınıyoruz.  Henüz tanışmadım ama zürafaların neden bu kadar uzun olduğu, kaplumbağaların niye yavaş olduğunu sorguladığı yaşta oluşu aşikâr. Belli ki gökyüzüne bir kuş gibi uçan salıncağı onu özgür yapıyordu ki kahkasına sessiz çınarlar kulak kesilmişti. Ninesinin onu her havaya savuruşunda katıla katıla gülüyordu. Ah be nine beni de göğe uçursan olmaz mı? Belki […]